Tot 25 oktober kan het laatste prototype van Transrapid geveild worden. De 170 ton zware magneettrein van Transrapid zweefde ooit door het Ruhrgebied in de buurt van het Duitse Lathen.

Het was ooit een revolutionaire droom voor iedereen: Tijdens de millenniumwisseling presenteerden Siemens, ThyssenKrupp en de gemeente van Noordrijn-Westfalen een mooie toekomstvisie. De pendel zou van Dortmund naar Düsseldorf tussen de rijstroken van de A40 met 200 km/u zweven. In twintig minuten van de Oostrivier naar de provinciale hoofdstad, wat een wereldwijd interessant spektakel moest vormen. Om de tien minuten zou de Metrorapid stilletjes gestopt zijn aan de stations van Bochum, Essen, Mülheim en Duisburg, en zou na het instappen van de passagiers - geschat op 34 miljoen reizigers per jaar - verder zweven richting de eindbestemming.

Helaas barstte de droom uit als een zeepbel. Al in 2003, drie jaar voor de geplande ingebruikname voor WK2006 - waar Duitsland de gastheer van was - liet Peer Steinbrück, de opvolger van de Metrorapid-Ministerpresident Wolfgang Clement, het project beëindigen. Te duur. Te onrealistisch. Wat bereik je met 200 km/u als je in het drukke Ruhrgebied om de paar kilometer een station hebt? En de geschatte kosten van 3,4 miljard zouden ook niet realistisch zijn geweest. Het volledige project heeft in totaal 1,5 miljard gekost.

Transport van het Prototype op eigen kosten

De inmiddels oudere fans en ontwerpers van de zweeftrein mogen rustig een traantje wegpinken – en misschien meebieden? Tot 25 oktober is bij het Frankfurter Vebeg, de verkoops- en sloopsondenemer van het land, de mogelijkheid het laatste prototype van de trein te kopen. Geschikt voor de grotere tuinen, als de potentiële koper in staat is, de rode, ruim 80 meter lange en 170 tonnen zware voertuig  van de langdurige parkeerplaats in Emsland op eigen kosten naar huis kan brengen.
500 kilometer per uur

In het Noordwesten van Duitsland, tien kilometer van de Nederlandse grens, ligt nog een project te verroesten, welke in 1987 opgeleverd is, en in 2011 beëindigd: Met 500 km/u door het hele rand zweven. Van noord naar zuid. Even van Dortmund naar Düsseldorf, maar ook van München HBF naar München Airport en vanuit Hamburg een avond naar Berlijn, in maar 52 minuten.

Tijdens de proeven met de trein kwamen er buitenlandse investeerders met veel vragen. "Zou de Maglev ook tussen New York en Boston, Rio en Sao Paulo kunnen rijden?" "Kan het spoor ook zonder pilaren gebouwd worden?" "Zou het spoor ook gebruikt kunnen worden voor goederen?"
Een enkle keer lieten de verantwoordelijken Japanse bezoekers niet tot de testritten toe. De angst voor plagiaat van de Duitse geavanceerde technologie van de uitvinder was hoog te noemen.

Foto: Àllatka

Met dank aan Jason voor de vertaling
 

Bron: Der Westen (Duitsland)