Op zondag 30 januari '11 leek het mij eens een leuk idee om weer eens een dagtochtje te gaan maken met de trein, iets wat ik wel eens vaker doe. Mijn plannen waren om dit keer eens naar Zeeland te gaan, naar Vlissingen om eens wat preciezer te zijn. In deze reportage vertel ik van alles en wat over dit dagtochtje die ik heb gemaakt met de hulp van een bekend 'Kruitvat dag-kaartje' welke op een enkele dag in een weekend geldig is.

Van Woerden naar Leiden
In de kou van tegen het vriespunt stond ik op de trein in de richting van Leiden te wachten op het station van Woerden. In de verte vertrok de SLT richting Alkmaar vanaf het tegenoverliggende perron. Na even een paar rondjes te hebben gelopen te hebben op het perron om warm te blijven zag ik in de verte al de lichtseinen van een V-IRM dubbeldekker opdoemen. Nadat de trein arriveerde heb ik hiervan even een mooie binnenkomst shot gemaakt met mijn camera voor in mijn video die ik aan het afmonteren ben en ben ik maar eens ingestapt om mij uit de kou te kou van buitenaf te bevrijden.

De trein zelf was best wel druk op een zondag-ochtend en naast mij zaten drie kinderen van rond de 14 jaar die alleen reisden. Bij aankomt in Alphen a/d RIjn werden ze wat onrustig en vroegen rond in de coupe of ze al bij station Leiden was, iets wat de lichtkrant aan de kopzijden van een VIRM-bak als eindstation aangeeft, en bij hen voor verwarring bracht. Bij het verlaten van het station van Alphen a/d Rijn passeerdde de trein de leegstaande werkplaats van de HTM waar tot vorig jaar de A32 treinstellen (welke ook de Lightrail werden genoemd) werd onderhouden. Deze stellen zijn inmiddels verkocht aan Zweden en rijden daar nu als het goed is al rond.

Weilanden tussen Alphen a/d RIjn en Leiden Lammenschans vlogen voorbij waarbij ik zelf enkele typisch Hollandse molens heb gespot en Leiden kwam steeds dichterbij. Aan de rechterkant van de trein had ik een uitzicht op enkele verlaten sporen die vroeger in dienst waren geweest voor vermoedelijk goederen. Enkele bomen en wat struikgewas heeft de afgelopen jaren bezit genomen van dat spoor waarmee het spoor totaal onbruik is geraakt.

Leiden naar Dordrecht
De trein reed het station van Leiden in en ik ben vervolgens ben ik uitgestapt, hier viel me op dat op spoor 1 de CTA-bak een andere mening had voer een Intercity naar Utrecht, deze moest volgens hem door getrokken worden naar Brussel Zuid en Brussel Midi, een bekende vertoning die ik al eens eerder op een CTA bak in Utrecht tegenkwam en naar Leiden als eindstation verwees. Ik knoopte een gesprekje met een conducteur aan hierover en zei dat het eens tijd werd voor de digitale informatieborden boven het perron waarop hij zei dat ook die dingen niet geheel foutloos werken.

Voormij werd het inmiddels tijd om de sneltrein naar Dordrecht te nemen die om 12:18 vertrok. Dit was wederom weer een dubbeldekker, maar dit keer eentje van de oudere generatie DD-AR. Tegenover zat een vrouw van vermoedelijk een Indische afkomst die een warm saucijzenbroodje aan het eten was welke ze zojuist gekocht had, dit bracht mij op het idee om ook maar eens wat te gaan nuttigen en mijn tas daarvoor overhoop te halen...

De Randstad werd doorkruist om zo steeds dichterbij Dordrecht te komen, en in mijn rechter ooghoek zag ik een Fyra PRIO-stam zich richting Leiden rijden. Toen we binnenkwamen rijden op Den Haag HS werd ik verrast toen ik een bekende locomotief tegenkwam die stond te niksen op het opstelspoor nabij het station, het was niets minder dan de 1855 die ik ook op mijn modelspoorbaan heb rijden thuis. Achter de 1855 waren een aantal DDM-1 dubbeldeksrijtuigen gehangen die sinds kort weer tijdelijk in dienst zijn gesteld na de winterproblematiek bij de NS, in het weekend hebben ze overigens werkverlof. lang van dit uitzicht heb ik niet mogen genieten omdat een V-IRM het leuk vond om ervoor te kruipen, jammer dat werd geen foto of film dus...

In Rotterdam werd ik door Durk op mijn telefoon gebeld dat hij ook Rotterdam binnen kwam rijden, echter zat hijzelf in een PRIO stam van NS HiSpeed. Ik had enkele keuzes, of doorrijden naar Dordrecht of direct uitstappen en haasten om zijn trein op te zoeken, echter de overstaptijd was behoorlijk kort dat ik hiertoe toch maar niet besloten heb en richting Dordrecht ging in dezelfde trein. Later bij Zwijndrecht werd ik ingehaald door Durk die in de Prio zat. Als ik wist waar ze in die trein zaten had ik nog even kunnen zwaaien, maar helaas.. det passeren gebeurdde al in de tunnel aldaar waardoor ik de laatste drie rijtuigen van de Prio langs mij zag rijden.

Dordrecht kwam in zicht en we reden langs de Kijfhoek, het grootste rangeerterrein in Nederland waarmen ook wagons heuvelt om ze snel en makkelijk naar de juiste goederen-opstelsporen te kunnen brengen. Bij het passeren van dit grote emplacement leek het mij leuk om dit op video vast te leggen als een drive-by opname, deze is aardig goed gelukt en kan ik zeker verwerken in mijn compilatie-film waar ik mee bezig ben.

Het eindpunt kwam in zicht, eindpunt Dordrecht...

Van Dordrecht naar Roosendaal
In Dordrecht heb ik enige tijd moeten wachten om de trein naar Vlissingen te kunnen nemen, ongeveer dertig minuten heb ik op het station moeten wachten. De trein waarin Durk en zijn maat zat was een minuut na mijn aankomt op Dordrecht al weer vertrokken.

Gezien ik wel eventjes heb moeten wachten tot er een trein naar Vlissingen vertrok heb ik me niet verveel, ik ben even een AKO-lectuurwinkeltje binnengestapt om daar een tijdschrift te kopen, daarna ben ik even langs het stationsgebouw gelopen om enkele foto's te maken. Deze zal ik binnenkort op Treinenweb plaatsen op de nieuwe stations-overzichts-pagina die dan zal verschijnen.
Om 13:49 vertrok mijn trein naar Vlissingen en Durk had me via SMS geattendeerd dat hij met zijn vriend Sebastiaan ook riching Vlissingen zouden gaan. In Rozendaal zouden zij mij komen vergezellen in de trein om door te rijden naar het eindpunt Vlissingen.

Om 13.49 vertrok de trein naar Vlissingen, dit was een DD-AR dubbeldekkertje. Op het perron heerstte lichte paniek omdat de CTA-bak een beetje laat was met het aangeven dat de trein naar Vlissingen zou gaan, maar de digitale koersborden waren gelukkig wel bij de tijd, enkele reizigers heb ik hierop gewezen zodat ze zeker konden zijn dat ze de goede trein namen.

De rit van Roosendaal naar Vlissingen
In de tussentijd heb ik even mjin tijdschrijft gelezen waarna de tijd voorbij vloog, in no-time kwamen we weer in de bewoonde wereld terrecht waarna ik zeker wist dat we in Roosendaal waren, hier had ik Durk even gebeld dat ik voorin op de bovenste verdieping mijn zitplek gevonden had. In Roosendaal had ik vanuit het raampje zicht op Durk en zijn vriend die me heel snel in de coupe vonden. Hier heb ik Durk begroet en  zijn vriend Sebastiaan even de hand geschud gezien ik hem nog niet eerder kende. De rit naar Vlissingen werd vervolgd.

Niet ver vanaf Roosendaal viel ons een man op die zich veels te dicht bij het spoor bevond, levensgevaarlijk bovendien, en dit zou tevens kan hinder kunnen opleveren voor reizigers omdat de streinen dan op last van de politie dan stapvoets moeten rijden. Na even over zulke feitjes en meningen gediscusseerd te hebben met elkaar kwamen we uiteindelijk in Vlissingen aan. In Vlissingen hadden we ongeveer acht minuten de tijd genomen om het station te verkennen en wat foto's te maken, daarna zouden we weer richting Roosendaal gaan met het stoptreintje.

Terug naar Roosendaal
De middag was inmiddels al door de midden en na het station van Vlissingen gezien te hebben we gingen weer terug. De stoptrein waarmee we weer terug gingen reizen was een Plan-V, een treinstel die je over enkele jaren niet meer veel op het spoor zal zien, en dat geldt zeker voor Plan-V 474. Wij namen plaats in de voorste coupe, waar je met 8 personen tegenover elkaar kan zitten, iets wat volgens Durk en Sebastiaan een soort huiskamer/sfeer in de trein creeert. 
De conductrice floot de trein af waarna de deuren sloten. Onderweg naar Roosendaal kwamen er halverwege nog enkele jongelui naast ons zitten die de gezelschap in de coupe bevorderden.

Back to home
In Roosendaal aangekomen werd het tijd om afscheid te nemen van Durk en Sebastiaan te nemen waarna ieder zijn eigen weg vervolgde. Ikzelf had de plannen om via Dordrecht en Geldermalsen weer via Utrecht te rijden, en besloot de intercity naar Dordrecht te nemen. Verrast werd ik uiteindelijk toen bleek dat ik ook de Benelux/trein kon nemen die in Dordrecht zou stoppen. "Dan nemen we maar de FYRA"....

Okee, eenmaal ingestapt bleek de trein dus stampdruk te zijn en besloot te gaan staan op het balkon van een van de voorste rijtuigen. Toen we Dordrecht naderden kreeg ik het idee om door te rijden naar Den Haag HS, gezien ik wel voor de verandering een andere route wou nemen. De drukte in de trein hield me niet tegen om in Dordrecht uit te stappe, dus op richting Den Haag, dit zou tevens ook een kortere route kunnen zijn die me enkele minuten zou kunnen schelen. Bij Dordrecht krege ik eindelijk een zitplaats op een klapzitje aangeboden van een vrouw die de coupe verliet, en keek rustig door het raam hoe het landschap voorbij zoefde....

Station Den Haag HS kwam steeds dichterbij en dit was dan ook de plek waar ik uit moest stappen om via Den Haag weer terug te gaan naar Woerden. Gezien Den Haag Centraal een kopstation is, kunnen er helaas geen doorgaande treinen stoppen, dus was een overstap daarom onvermijdelijk. Nadat ik de Fyra uitgestapt was en de SLT aan de overzijde van het perron binnen wou stappen om naar Den Haag te gaan werd ik bijna omvergeduwd door een jongen, die constant "Rennen....rennen...." riep. Een conductrice en ikzelf keken elkaar hierop verbaasd aan en schoten redelijk in de lach. Met een glimlach hiervan op mijn gezicht ben ik vervolgend naar Den Haag gegaan, een ritje van enkele minuten.

In Den Haag aangekomen bleek ik nog een overstaptijd te hebben van ongeveer twintig minuten, een mooi moment om even wat geld te pinnen en wat bij de AH-to-Go te halen. Tijdens het vullen van mijn portomonee door geld uit de muur te trekken kreeg ik overigens bijna ruzie met de pin-automaat waarvan ik vond dat hij mij 10 euro moest geven, maar hij niet kleiner had dan 50 euro aan briefgeld. Gelukkig was er nog een andere pin-automaat die we wel kon verrassen met het juiste bedrag.

Uiteindelijk nam ik de SLT in de richting van Utrecht die ook in Woerden zou stoppen. Inmiddels was het al zes uur 's avonds en al donker buiten. Opvallend was dat de reisinformatie in de SLT nog uit stond bij het vertrek. Bij het naderen van het eerste station van Voorburg werd er niks omgeroepen. Nadat de trein de spoorbrug over de Vliet was gereden kwamen we bij station Zoetermeer aan, hier werd opeens automatisch omgeroepen dat we bij Voorburg zouden komen. Al snel werd dit door de machinist gecorrigeerd met de omroep: "De omroepster is in de war, het volgende station is Zoetermeer", waarop wat gelach vanuit de coupe's klonk.

Toen we bij het volgende station waren was de situatie van Tuffie de omroepster (zoek maar eens op het internet naar Tuffi Vos) weer weer goed, ze had de weg weer gevonden....

Na een half uur tijd werd het tijd voor mij om voor deze dag afscheid te nemen van de trein, en op mijn eindpunt Woerden weer de fiets naar huis te nemen.

Normaal combineer ik dagtochtjes met de trein vaak met leuke evenementen en open dagen, maar ondanks het winter is was er weinig te beleven aan evenemenen, maar dit neemt niet weg dat mijn dag alsnog even gezellig was. Tot de volgende treintrip dan maar...

Fotogalerij